Eupener Mundart - 13. Oktober
Et gött jo ä Bällje augeväër séss Milljuën Vlammlännder, gätt wänneger äss véër Milljuën Wällsche, en Milljuën Brösseler, änn gätt mië wi sövventegduusent, di Döttsch kalle, ä Ostbällje. Hü woul ech gätt vertélle övver het Verhälltnes tösche Wällsche änn Vlammlännder.
Di verdrannt seg ömmer wänneger : Joërelang hannt-e Wällsche de Schproek vann de Vlämmlännder neet wélle liëre, waïl, daate-se, damétt kömmst-e neet wiit ä gen Wällt, wäärent-e Vlammlännder waal bo allemoël Franns liërde. De béëter Lü kallde övverhoupt märr Frans. Datt hatt sech nou gedriët : De Wällsche, änn séëker di ä Brössel, liëre ömmer mië Vlämmsch, neet waïl se datt wélle, mä waïl se motte, waïl se di Schproëk nüëdech hannt, ömm Wärrek te vaïnde. Schpiitech éss märr , datt-e Vlammlännder nou ömmer wänneger Franns liëre. Wänn me vlämmsche Minisster uut gen séssteger of sövveteger Joëre hüërt, da kalle off kallde di béëter Franns wi männege Wällsch.
Dadd éss nou verbéï : De Vlammlännder liëre nou lévver Änglesch, datt se ouch schpiëder opp gen Unnivärrstitäät nüëdech hannt, wu nou bo alles obb Änglesch éss. Et sönnt övveregens märr de Franntsuëse, di maïnde, datt Franns nog ä gen ganntse Wällt gekallt wärrt.
Wänn nou Wällsche änn Vlammlännder, d’r éïne métt-er aïndere, Änglesch motte kalle, da verschtönnt se seg övverhoupt neet mië, waïl Anglesch könne de Wällsche ouch neet.
Watt verwiite de Vlammlännder nou de Wällsche ?
Terösch, datt se hönn Schproëk haundertfofftech Joër veracht hannt, waïl, saate de Wällsche, dadd éss doch märr en Tsoërt Platt, änn ouch wänn ver séss Joër Vlämmsch geliërt hannt, verschtönnt fer doch neet watt-e Vlammlännder sech opp gene Tsoch off a ge Méër vertélle. Da éss gätt traa, waïl de Vlammlännder övverhoupt need esu kalle wi ä Hollent.
Iich hann ens Joëre léë ene Dikksjonäär gemakkt, wu mië wi tiënduusend Féëler drä schtönnt, di de me béï de Vlammlännder, ouch ä gen Tséïtonge ovv ä gene Raadijo off Färrenséën hüëre off séë ka. Dabéï éss ed ouch nog esuë, dadd éïne va Tongere éïne va Osstännde koum verschtéït, waïl dadd e hiël aïnder Platt éss. Mä wéëm de Schproëk réchtech geliërt hatt, dömm verschtönnt se övverall.
En twéïde Saak, di se de Wällsche verwiite, éss dat di méïstens vöër lännkse Parrtéjje schtämme, wäärent-e Vlammlännder rätts schtämme, änn dadörrech éss et neet gemäkklech en Regeerong vöër gannts Bällje te maake.
Änn dabéï kömmt noch dadd ömmer mië Vlammlännder seg drövver ärrgere, datt se jéddesch Joër Milljarde Euros vöër de Wällsche betaale motte. Se maïnde, datt de Wälsche vuël sönnt änn lévver schtämmpele gönnt wi te wérreke. Ene Witts, dé se gääre vertélle, géïd esuë : Opp de Gränns tösche de Wällsche änn de Vlammlännder schtéïd en Fabrikk. Ann de Si vann de Wällsche schtéït een Oppschrifft : ‘Héï wärrt Franns gekallt’, änn ann de Si van de Vlammlännder schtéët ‘Héï wärrt gewérrekt!’
Wänn ann éïn Si märr e paar Protsännt schtämmpele gönnt, änn an de aïnder Si vofftië Protsännt, da kann datt neet lang mië gout goë. Änn änn e paar Joër krijje de Wällsche övverhoupt géïn Pännege mië vann de Vlammlännder änn da motte de Wällsche sech gätt ävalle loëte.