Eupener Mundart - 10. Mai
De Hällevde vann ous Léëve sönnt fer ann-et waarde. Ver waarde obb et Mättje dadd ömm séss Uure koëme woul änn dadd en hauv Uër te schpië éss. Wänn-et ta änntlech kömmt änn vrott: Hass-te allt lang gewarrt? änn me séët hööflech: Nää, iich bä gratt koëme. Da séëd et ouch noch: Dou béss mech graat Teréchtege! Wänn ech nou tiitech gewässt wüër, da hätts-te miich en Schtonnt waarde loëte!
Ver waarde opp ter Dokkter, wäärent fer di viis o Tsaïtschréffte voll va Mikroobe vann em léëse. Mä obb éïne Dokkter waart fer neet, dadd éss d’r Taïnttokkter, dé köss röüech gätt schpiëder métt-er vöörege Konnt väärdech séë, waïl ver sönnd esu bang, datt-é dé Taïnt trékke mott, datt fer obänns geen Piin mië hannt.
Ver waarde opp ter Éläkktrikker, opp ter Klämmpner, mä di Bannditte koëme neet.
Ver waarde opp ter Buss, wänn se neet graat wérr ens schtraïke. Ver waarde opp te Baan, di ömmer tië Menütte te schpië éss. Ver waarde esugaar opp ter Könnek, wänn dé obb Besöëk kömmt, waïl ‘Pünktlichkeit ist die Höflichkeit der Könige’, datt woër ens ! Ver waarde opp gen Börrgemeesteré, wu ver es beschwiëre woule, änn wäärent fer waarde, hannt fer es fa alles uutgedaat, wi fer di Kadétte ens de Worret saa wélle, änn watt fer da héïm vertélle könne, ouch wänn ver nékks gesaat hannt.
Ver waarde ä gen Wärrekschtatt, waïl se gesaat hoë, datt-er Waagel ömm dréï Uër väärdech wüër, mä ömm véër schtönnt fer nog ömmer ann-et waarde. Évvel de Réëkenong, di éss allt prétt.
Et güdd esugaar Lü, di waarde opp ter Duët, waïl se es mö sönnt, änn nékks mië vann et Léëve te ärrwaarde hannt.
Mä d’r Duët kömmt neet, wänn me obb em warrt. Dé kömmt, wänn-e Losst hatt, änn neet wänn véër Losst hannt.